Τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Αλεξανδρή

Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας

Στα τέλη Αυγούστου του 2024, με ένα δυνατό μπουρίνι που ξέσπασε στον Ζυγό, έπεσε το αιωνόβιο πλατάνι στο Λιθοβούνι της Μακρυνείας, στολίδι της πλατείας με την κρύα βρύση…

Στους τρεις μήνες επάνω η κακιά η μοίρα έριξε και άλλο «δένδρο» του χωριού, τον ακούραστο «δραγάτη» της Ιστορίας του Αράκυνθου, τον Δημήτρη Αλεξανδρή…

Μόλις δυο χρόνια πριν στον ίσκιο του γέρου πλάτανου, ένα δειλινό του Αυγούστου, ο Δημήτρης μετά από έρευνες ετών παρουσίασε το μοναδικό για το Λιθοβούνι δίτομο ιστορικό σύγγραμμα του «Άκρες (Λιθοβούνι) Μακρυνείας».

Είναι η τεκμηριωμένη ιστορία του χωριού του που αγάπησε τόσο, και το άφησε κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.

Ο Κόσμος που παραβρέθηκε τότε και χειροκρότησε το ιστορικό του επίτευγμα, δεν απουσίασε από το Λιθοβούνι στην αναχώρησή του…

Εγκωμιαστικές εισηγήσεις διαβάστηκαν πολλές για το βιβλίο του εκείνη την βραδιά του Αυγούστου του 2022, συγκινητικά και λυπηρά λόγια ειπώθηκαν στο στερνό του αντίο μέσα στην εκκλησία του Αη Δημήτρη τον Νοέμβρη του 2024…

Η αγαπημένη του οικογένεια κεραυνοβολημένη από τον απροσδόκητο θάνατό του, οι συγγενείς του όλοι, οι συγχωριανοί του και οι φίλοι του από παντού, ήταν εκεί για να κλάψουν για την απώλειά του την τόσο ξαφνική.

Ομιλητές που συμπαραστάθηκαν στις τόσες παρουσιάσεις των βιβλίων του για την Μακρυνεία και τα Ηρωικά της τέκνα του μεγάλου αγώνα του 1821, μίλησαν για τον άνθρωπο που αγαπούσαν όλοι, τον άνθρωπο που αν αντάλλαζες μαζί του μια καλημέρα απλή, γινόσουν παντοτινός του φίλος.

Ο Μίλτος Ζαμπάρας είπε για το βιβλίο «Λιθοβούνι» ότι: «Θέλω να εκφράσω τον προσωπικό μου θαυμασμό για όποιον μπαίνει στη βάσανο της συγγραφής ενός βιβλίου και πόσο μάλλον σε ένα τέτοιο αντικείμενο. Ενός βιβλίου που καταπιάνεται με θέματα μεγάλα…….Τέτοια πονήματα με ιδιαίτερη ιστορική και πολιτιστική αξία…….. Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους δεν έχουν μέλλον……. Τα γεγονότα αναλυτικά, γλαφυρά, παραστατικά…..ο αναγνώστης που γνωρίζει τον Δημήτρη θα καταλάβει ότι το βιβλίο αυτό έχει ένα σημαντικό κομμάτι της ψυχής του. Ο Δημήτρης Αλεξανδρής είναι ένα ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα, μια πολυδιάστατη προσωπικότητα με πλούσια ενδιαφέροντα……»

Και αποχαιρετώντας τον φίλο του στην κοντινή της πλατείας εκκλησία είπε: «Σήμερα είμαι παραπάνω από συντετριμμένος. Η είδηση της απώλειας του Δημήτρη Αλεξανδρή με γέμισε με θλίψη και ένα αίσθημα κενού. Εντελώς αναπάντεχα, ο Δημήτρης, φίλος αγαπημένος, άνθρωπος με βαθιά ευαισθησία και δημιουργική φλόγα, έφυγε από κοντά μας.

Ο Δημήτρης δεν ήταν μόνο εξαιρετικός συγγραφέας, ήταν ένας αληθινός εραστής του τόπου του, του Λιθοβουνίου, της Μακρυνείας και της Αιτωλοακαρνανίας.

Τα βιβλία του ήταν γεμάτα από αγάπη, σεβασμό και μια ανεκτίμητη αίσθηση χρέους προς την κληρονομιά που ήθελε να διασώσει και να μεταδώσει στις επόμενες γενιές.

Είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάσω αρκετές φορές το έργο του. Κάθε παρουσίαση ήταν μια γιορτή, ένα ταξίδι στα μονοπάτια της ιστορίας που ο Δημήτρης γνώριζε τόσο καλά και μετέδιδε με μοναδικό τρόπο.

Ήταν άνθρωπος που άφηνε το στίγμα του, όχι μόνο μέσα από το πνευματικό του έργο, αλλά και με την αυθεντικότητα και τη γενναιοδωρία του χαρακτήρα του.

Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά το έργο του θα μείνει ζωντανό για να μας θυμίζει την αγάπη του για τη γη που τον γέννησε και για τους ανθρώπους της.

Οι άνθρωποι που φεύγουν από τη ζωή, αλλά αφήνουν το ίχνος τους, είναι εκείνοι που κατάφεραν να νικήσουν τον χρόνο. Δεν ζουν μόνο μέσα στις αναμνήσεις μας, αλλά και σε ότι δημιούργησαν, σε ό,τι προσέφεραν, σε ότι ενέπνευσαν.

Ο Δημήτρης Αλεξανδρής δεν θα ξεχαστεί. Θα ζει μέσα από τις σελίδες του και μέσα από τις καρδιές όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.

Καλό σου ταξίδι, φίλε Δημήτρη. Η Μακρυνεία σήμερα θρηνεί έναν άξιο πρεσβευτή της».

Η Ανθή Παπαθανασίου διάβασε πριν δυο χρόνια στην πλατεία του χωριού: «τα παλιά τα χρόνια όταν έχτιζαν τα σπίτια τους οι κάτοικοι της περιοχής μας, στο πιο ψηλό δοκάρι της στέγης κρέμαγαν μαντήλια. Με αυτό τον τρόπο οι συγγενείς και φίλοι έδιναν τις ευχές τους για να στεριώσει και να έχει καλή τύχη το νέο σπιτικό. Με το δέσιμο εκεί ψηλά οι άνθρωποι προσπαθούσαν να στείλουν τις ευχές τους όσο γίνεται πιο κοντά στον ουρανό, στον Θεό».

Με το παράδειγμα αυτό εξήγησε ότι κάθε τι που καταγράφει την ψυχή του λαού μας ανήκει σε όλους. Είναι η άυλη πολιτιστική κληρονομιά μας. Μίλησε για το βιβλίο του κυρίου Αλεξανδρή που στον πρώτο τόμο περιέχει την ιστορική δημογραφία και τις γενεαλογίες και στον δεύτερο τόμο τους θεσμούς και την κοινωνία. Τελικό γινόμενο είναι η απόδοση της συνολικής εικόνας των Άκρων. Ο Δημήτρης Αλεξανδρής κατέγραψε στο βιβλίο του τόσα πολλά!

Η Ανθή Παπαθανασίου πάλι με ποιητικά λόγια τον κατευόδωσε, δυο χρόνια μετά, με τον «ύστατο χαιρετισμό στον Δημήτρη Αλεξανδρή».

«Αγαπημένε μας Δημήτρη, Φίλε μας Δημήτρη, Ευπατρίδη Δημήτρη Αλεξανδρή.

Όλοι εμείς οι απαρηγόρητοι, που ήρθαμε σήμερα σε τούτον τον τόπο που τόσο εσύ αγάπησες, για να σε παραδώσουμε με πόνο ψυχής στην αιωνιότητα, εκ βαθέων σου αποδίδουμε μία μυστική εικόνα με την ισχύ ενός μύθου, για την πάρεις μαζί σου στην άλλη όχθη των ημερών, όπου τώρα εσύ πορεύεσαι.

Ζούσε κάποτε ανάμεσά μας, ένας άνθρωπος όμοιος με δέντρο, που άπλωνε τα ακτινοβολούντα κλαριά του, σαν προστατευτική δύναμη, για να φτιαχτούν από κάτω τους πολιτείες ανθρώπων.

Σ’ αυτές τις πολιτείες, έδινε μνήμη, θάρρος, ιστορία, πίστη να αντιλαμβάνονται θετικά την ζωή, έδινε βήματα δυνατά για να ανοίγονται στους δρόμους του κόσμου, σ’ ένα πέλαγος πλουτισμένο από την «μυρωδίαν των χρυσών κίτρων», έδινε εγκαρδιότητα, συμφιλίωση και φέροντας το ήθος και την αρχοντιά του Έλληνα άνοιγε πάντα τις πόρτες της μυστικής συνομιλίας των πραγμάτων.

Αυτή είναι η δική σου εικόνα ευπατρίδη Δημήτρη Αλεξανδρή.

Ήσουν ο δημιουργός μιας ιδανικής συνθήκης, μακριά από κάθε επίκτητη εξωτερική ματαιοδοξία,

Αυτό ήσουν για όλους εμάς. Μία σκέπη σαν τα αιώνια πλατάνια της ιστορίας μας.

Αλλά είναι πάντοτε αργά στην ζωή μας όταν ο ήλιος ανατέλλει μόνο την φαντασία μας.

Όταν έρχεται τούτη η σιωπή, το μόνο που μας μένει είναι να ακούσουμε το μεγάλο δέντρο των λογισμών μας.

Θα σε ακούμε πάντα!

Στην άξια σύντροφό σου και συνοδοιπόρο σου στη ζωή και στην δημιουργία σου, στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου, την συμπάθειά μας και παρηγοριά. Καλό σου ταξίδι».

Ο Θόδωρος Κοτσάνης τον αποχαιρέτησε με τα λόγια:

«Σήμερα είναι μέρα θλίψης για το χωριό μας…Έφυγε, έτσι ξαφνικά, ο αγαπητός μας Δημήτρης, ο συγχωριανός μας, ο πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου μας και διακεκριμένος Ιστορικός συγγραφέας.

Όλοι μας εκφράζουμε την βαθιά λύπη μας, Δημήτρη, για την απώλειά σου. Θα λείψεις από την οικογένειά σου, από το χωριό μας, από την αγαπημένη σου Μακρυνεία.

Χάρις σε σένα, με την ερευνητική σου δουλειά από αγάπη για τον τόπο σου, μάθαμε για τις ρίζες του χωριού μας και των πρώτων οικογένειών του.

Το έργο σου κι η προσφορά σου στον τόπο μας θα μείνει αιώνιο όπως και η μνήμη σου αγαπημένε μας Δημήτρη.

Καλό ταξίδι, σου ευχόμαστε. Δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου».

Και ο Παναγιώτης Χολής πρόεδρος της ΠΑΝ.ΣΥ. που μίλησε στην εκκλησία για τον Δημήτρη είπε λόγια συγκινητικά για τον ακούραστο Δημήτρη που ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος για την ιστορικότητα της Μακρυνείας, τον πολιτισμό της και την λαογραφία της.

Μίλησε για το σπουδαίο του έργο και την ανεκτίμητη προσφορά του στον τόπο.

Όλοι ακολούθησαν την σωρό του στο κοντινό νεκροταφείο του χωριού όπου δόθηκε το στερνό αντίο σε έναν άνθρωπο που η καρδιά του ήταν μεγαλύτερη από την Μακρυνεία και η σκέψη του περιέκλειε όλη την Αιτωλοακαρνανία που την συμπεριέλαβε στο ανέκδοτο ακόμα τελευταίο του ιστορικό βιβλίο.

Και αν η μοίρα του είχε χαρίσει περισσότερη ζωή, τα σχέδιά του με τον ζήλο που τον χαρακτήριζε θα τα έκανε πραγματικότητα. Δεν είχε στενά όρια, πέρα από την Μακρυνεία και την Αιτωλοακαρνανία απλώνεται και η μεγάλη περιοχή της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας!

Ευχής έργο θα ήταν να εκδοθεί το τελευταίο σύγγραμμα του ιστοριοδίφη Δημήτρη Αλεξανδρή που βρίσκεται στα χέρια του εκδότη, με την ευγενική χορηγία των συμπολιτών μας της Μακρυνείας που αγαπούν την τοπική ιστορία.

Επίσης ευχής έργο θα ήταν να δούμε σε μορφή εκδομένου βιβλίου τα χειρόγραφά του που δεν πρόλαβε να τα εκδώσει.

Εκφράζω τα ολόθερμα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του εκλιπόντος ιστοριοδίφη Δημήτρη Αλεξανδρή. Παρηγοριά στον πόνο τους, για το πρόωρο μακρινό του ταξίδι, ας είναι το μεγάλο και δύσκολο έργο που επιτέλεσε, αναδεικνύοντας την τοπική μας ιστορία των τελευταίων αιώνων. Αιωνία του η μνήμη.